เที่ยว

ดูเพิ่ม: เทียว

ภาษาไทย

ร่วมเชื้อสายกับจ้วง deuh (แต่ว), จ้วงแบบจั่วเจียง teuh (แท่ว); สำหรับคำกริยา เทียบจ้วง liuh (ลิ่ว), จ้วงแบบจั่วเจียง lieuh (เลี่ยว)

การแบ่งพยางค์		เที่ยว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tîao
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ราชบัณฑิตยสภา	thiao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰia̯w˥˩/^{(สัมผัส)}

เที่ยว

ใช้เรียกการไปยังที่ซึ่งกำหนดไว้ครั้งหนึ่ง ๆ หรือไปกลับรอบหนึ่ง ๆ
เที่ยวขึ้น, เที่ยวล่อง, เที่ยวไป, เที่ยวกลับ

เที่ยว

เที่ยว (คำอาการนาม การเที่ยว)

กิริยาที่ไปที่โน่นที่นี่เรื่อยไป มักใช้พูดประกอบกับกริยาอื่น
เที่ยวหา, เที่ยวพูด, เที่ยวกิน, เที่ยวนอน
ไปไหน ๆ เพื่อความเพลิดเพลินตามสบาย
ไปเที่ยว, เดินเที่ยว, ท่องเที่ยว
เตร็ดเตร่ไปเพื่อหาความสนุกเพลิดเพลินตามที่ต่าง ๆ
เที่ยวงานกาชาด