โลหะ
ภาษาไทย แก้ไข
รูปแบบอื่น แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาสันสกฤต लोह (โลห) หรือภาษาบาลี โลห; ร่วมรากกับ โล่[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | โล-หะ | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | loo-hà |
| ราชบัณฑิตยสภา | lo-ha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /loː˧.haʔ˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
โลหะ
- ธาตุที่ถลุงจากแร่แล้ว เช่น เหล็ก ทองแดง ทองคำ
- (วิทยาศาสตร์) ธาตุซึ่งมีสมบัติสำคัญคือ เป็นตัวนำไฟฟ้าและความร้อนที่ดี มีขีดหลอมเหลวสูง ขัดให้เป็นเงาได้ ตีแผ่เป็นแผ่นหรือดึงให้เป็นเส้นลวดได้ เมื่อนำมาเคาะมีเสียงดังกังวาน เมื่ออยู่ในสภาพไอออนจะเป็นไอออนบวก
คำประสม แก้ไข
อ้างอิง แก้ไข
- ↑ Gedney, W. J. (1986). Speculations on early Tai tones. Contributions to Sino-Tibetan Studies, 5, 144.