แร่

ดูเพิ่ม: แร

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แร่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	rɛ̂ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	rae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/rɛː˥˩/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແຮ່ (แฮ่), ภาษาไทใหญ่ ႁႄႈ (แห้)

คำนาม

แร่ (คำลักษณนาม แร่)

1. (ธรณีวิทยา, วิทยาแร่) ธาตุหรือสารประกอบอนินทรีย์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ มีสูตรเคมีและสมบัติอื่น ๆ ที่แน่นอนหรือเปลี่ยนแปลงได้ในวงจำกัดและนำมาถลุงได้

   แร่ดีบุกนำมาถลุงได้โลหะดีบุก

   แร่ทองคำนำมาถลุงได้โลหะทองคำ

2. (กฎหมาย) ทรัพยากรธรณีที่เป็นอนินทรียวัตถุ มีส่วนประกอบทางเคมีกับลักษณะทางฟิสิกส์แน่นอนหรือเปลี่ยนแปลงได้เล็กน้อยไม่ว่าจะต้องถลุงหรือหลอมก่อนใช้หรือไม่ และหมายความรวมตลอดถึงถ่านหิน หินน้ำมัน หินอ่อน โลหะและตะกรันที่ได้จากโลหกรรม น้ำเกลือใต้ดิน หินซึ่งกฎกระทรวงกำหนดเป็นหินประดับหรือหินอุตสาหกรรม และดินหรือทรายซึ่งกฎกระทรวงกำหนดเป็นดินอุตสาหกรรมหรือทรายอุตสาหกรรม แต่ทั้งนี้ไม่รวมถึงน้ำเกลือสินเธาว์ ลูกรัง หิน ดิน หรือทราย

รากศัพท์ 2

คำกริยา

แร่ (คำอาการนาม การแร่)

1. (ล้าสมัย) รี่เข้าใส่, กรากเข้าใส่

   หมาแร่เข้าใส่

คำกริยาวิเศษณ์

แร่

1. (ล้าสมัย) อาการที่รี่เข้าใส่, อาการที่กรากเข้าใส่

   วิ่งแร่มาแต่ไกล