ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

บรรพ +‎ บุรุษ; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ ancestor, ancestors

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์บัน-พะ-บุ-หฺรุด
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงban-pá-bù-rùt
ราชบัณฑิตยสภาban-pha-bu-rut
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ban˧.pʰa˦˥.bu˨˩.rut̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

บรรพบุรุษ

  1. ผู้เป็นต้นวงศ์ตระกูลซึ่งมีผู้สืบสายโลหิตมา, บุคคลที่นับตั้งแต่ปู่ย่าตายายขึ้นไป
    คำพ้องความ: บรรพชน, ต้นตระกูล, พงศกร, วงศกร, (เฉพาะหญิง) บรรพสตรี

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข