นักษัตร

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์ {เสียงพยัญชนะซ้ำ}		นัก-สัด	[เสียงสมาส] นัก-สัด-ตฺระ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nák-sàt	nák-sàt-dtrà-
	ราชบัณฑิตยสภา	nak-sat	nak-sat-tra-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nak̚˦˥.sat̚˨˩/(สัมผัส)	/nak̚˦˥.sat̚˨˩.tra˨˩./

รากศัพท์ 1

ภาษาสันสกฤต नक्षत्र (นกฺษตฺร, “ดาว”); เทียบภาษาบาลี นกฺขตฺต (“ดาว”)

คำนาม

นักษัตร

1. ดาว, ดาวฤกษ์, ตามตำราไทยมี 27 หมู่

รากศัพท์ 2

คำนาม

นักษัตร

1. ชื่อรอบเวลา กำหนด 12 ปี เป็น 1 รอบ เรียกว่า 12 นักษัตร โดยกำหนดให้สัตว์เป็นเครื่องหมายในปีนั้น ๆ

ดูเพิ่ม

(ปีนักษัตร) (ปี~, ~ศก) ชวด, ฉลู, ขาล, เถาะ, มะโรง, มะเส็ง, มะเมีย, มะแม, วอก, ระกา, จอ, กุน ^{(หมวดหมู่: th:ปีนักษัตร)}