ควาญ

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ គ្វាល៑ (คฺวาลฺ, “คนเลี้ยง(สัตว์); เลี้ยง(สัตว์)”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาเขมร ឃ្វាល (ฆฺวาล), ภาษาลาว ຄວນ (ควน) หรือ ຄວານ (ควาน)

การแบ่งพยางค์		คฺวาน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kwaan
	ราชบัณฑิตยสภา	khwan
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰwaːn˧/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		ควาน

ควาญ (คำลักษณนาม คน)