ขี้ข้า
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขขี้ + ข้า; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ขี้ข้า, ลาว ຂີ້ຂ້າ (ขี้ข้า), คำเมือง ᨡᩦ᩶ᨡ᩶ᩣ (ขี้ข้า), เขิน ᨡᩦ᩶ᨡ᩶ᩣ (ขี้ข้า)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | คี่-ค่า | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kîi-kâa |
| ราชบัณฑิตยสภา | khi-kha | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰiː˥˩.kʰaː˥˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขขี้ข้า (คำลักษณนาม คน)
- (หยาบคาย) คนรับใช้
- (ดูหมิ่น, ล่วงเกิน) คำประชดเชิงเปรียบเทียบที่บ่งบอกฐานะต่ำต้อย, คำดูถูกเหยียดหยามว่าเป็นผู้มีฐานะต่ำต้อย (ใช้เป็นคำด่า)
คำพ้องความ
แก้ไข- ดูที่ อรรถาภิธาน:คนใช้
ลูกคำ
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /xiː˦˦ʔ.xaː˦˦ʔ/
คำนาม
แก้ไขขี้ข้า (คำลักษณนาม คน)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨡᩦ᩶ᨡ᩶ᩣ (ขี้ข้า)