ᦗᦸ

ภาษาไทลื้อ

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย พอ, ภาษาคำเมือง ᨻᩴᩬ (พํอ), ภาษาลาว ພໍ (พํ), ภาษาไทใหญ่ ပေႃး (ป๊อ̂)

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /pɔː˥˩/

คำกริยาวิเศษณ์

ᦗᦸ (พอ̂) (อักษรไทธรรม ᨻᩬᩳ, คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦗᦸ)

1. ค่อย

   ᦢᧁᧈ ᦗᦸ ᦺᦂ

   เบ่า พอ̂ ไก

   ไม่ค่อยไกล

2. อย่างใหญ่หลวง, เป็นอย่างมาก

   ᦦᦱᧂ ᦺᦡᧉᦍᦲᧃ ᦵᦉᦲ ᦣᦸᧂᧉ ᦺᦉᧈ ᦗᦸ ᦉᦡᦳᧂᧉ ᦎᦹᧃᧈ

   กฺวาง ได้ยีน เสี ฮ้อ̂ง ไส่ พอ̂ สดุ้ง ตื่น

   กวางได้ยินเสือร้องใส่ จนสะดุ้งตื่นเป็นอย่างมาก

3. เท่าที่มี

   ᦠᦱᧇ ᦇᦹᧃᦆᧄ ᦙᦱ ᦗᦸ ᦶᦣᧂ

   หาบ งืนฅัม มา พอ̂ แฮง

   หาบเงินทองมาเท่าที่แรงมี

4. กำลังจะ

   ᦗᦸ ᦡᦲ ᦡᦾᧉ ᧞

   พอ̂ ดี ด้อ̂ย แหฺล

   กำลังจะกินแล้ว

5. เท่า

   ᦔᧃᧉ ᦷᦣᧇ ᦅᦳᧃ ᦍᦱᧁ ᦗᦸ ᦉᦸᧅ

   ปั้น โฮบ คุน ยาว พอ̂ สอ̂ก

   ปั้นรูปคนยาวเท่าศอก

6. พอ

   ᦃᦸᧂ ᦗᦲᧆᦗᦴ ᦢᧁᧈ ᦗᦸ

   ฃอ̂ง พีดพู เบ่า พอ̂

   สิ่งของเปลี่ยนแปลงไม่พอ

คำสันธาน

ᦗᦸ (พอ̂) (อักษรไทธรรม ᨻᩬᩳ)

1. จน, ตราบเท่า

   ᦗᦸ ᦎᦻ

   พอ̂ ตาย

   จนตาย

คำคุณศัพท์

ᦗᦸ (พอ̂) (อักษรไทธรรม ᨻᩬᩳ, คำอาการนาม ᦩᦱᧄᦗᦸ)

1. พอ

   ᦗᦸ ᦅᦱᧈ ᦂᦳᧄᧉ ᦵᦟᧂᧉ ᦋᦲᦞᦲᧆ ᦢᧁᧈ ᦠᦹᧉ ᦎᦻ

   พอ̂ ค่า กุ้ม เล้ง ชีวีด เบ่า หื้ ตาย

   พอแค่ประทังชีพไม่ให้ตาย