ไต่
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *taj/aɰᴮ¹, จากภาษาไทดั้งเดิม *twajᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨲᩱ᩵ (ไต่), ภาษาลาว ໄຕ່ (ไต่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦎᧈ (ไต่), ภาษาไทใหญ่ တႆႇ (ไต่), ภาษาพ่าเก တႝ (ตย์), ภาษาไทใต้คง ᥖᥭᥱ (ตั่ย), ภาษาอาหม 𑜄𑜩 (ตย์)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ | ไต่ | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtài |
ราชบัณฑิตยสภา | tai | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /taj˨˩/(สัมผัส) |
คำกริยา แก้ไข
ไต่ (คำอาการนาม การไต่)