รำพึง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩁ᩵ᩣᩴᨻᩮᩥ᩠ᨦ (ร่าํเพิง), เทียบภาษาเขมร រំពឹង (รํพึง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		รำ-พึง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ram-pʉng
	ราชบัณฑิตยสภา	ram-phueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ram˧.pʰɯŋ˧/(สัมผัส)

คำกริยา

รำพึง (คำอาการนาม การรำพึง หรือ ความรำพึง)

1. คิดถึง, คิดคำนึงอยู่ในใจ

   เขารำพึงถึงความหลังด้วยความเศร้าใจ

คำนาม

รำพึง

1. ชื่อพระพุทธรูปปางหนึ่ง อยู่ในพระอิริยาบถยืน พระหัตถ์ทั้ง 2 ประสานยกขึ้นประทับที่พระอุระ พระหัตถ์ขวาทับพระหัตถ์ซ้าย เป็นกิริยารำพึง