ภูต

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (สะกดผิด) ภูติ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		พูด	[เสียงสมาส] พู-ตะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pûut	puu-dtà-
	ราชบัณฑิตยสภา	phut	phu-ta-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰuːt̚˥˩/(สัมผัส)	/pʰuː˧.ta˨˩./
คำพ้องเสียง แก้ไข		พูด

รากศัพท์ 1

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूत (ภูต, “ผี”) หรือภาษาบาลี ภูต (“ผี”)

คำนาม

ภูต (คำลักษณนาม ตน)

1. ผี, มักใช้เข้าคู่กันเป็น ภูตผี

รากศัพท์ 2

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต भूत (ภูต, “มีแล้ว, เป็นแล้ว”) หรือภาษาบาลี ภูต (“มีแล้ว, เป็นแล้ว”)

คำคุณศัพท์

ภูต

1. ซึ่งเกิดแล้ว, ซึ่งเป็นแล้ว

ภาษาบาลี

รากศัพท์

ภู +‎ ต

คำคุณศัพท์

1. เป็นแล้ว

การผันรูป

ตารางการผันรูปของ "ภูต" (เพศชาย)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ภูโต	ภูตา
กรรมการก (ทุติยา)	ภูตํ	ภูเต
กรณการก (ตติยา)	ภูเตน	ภูเตหิ หรือ ภูเตภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ภูตสฺส หรือ ภูตาย หรือ ภูตตฺถํ	ภูตานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ภูตสฺมา หรือ ภูตมฺหา หรือ ภูตา	ภูเตหิ หรือ ภูเตภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ภูตสฺส	ภูตานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ภูตสฺมิํ หรือ ภูตมฺหิ หรือ ภูเต	ภูเตสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ภูต	ภูตา

ตารางการผันรูปของ "ภูตา" (เพศหญิง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ภูตา	ภูตาโย หรือ ภูตา
กรรมการก (ทุติยา)	ภูตํ	ภูตาโย หรือ ภูตา
กรณการก (ตติยา)	ภูตาย	ภูตาหิ หรือ ภูตาภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ภูตาย	ภูตานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ภูตาย	ภูตาหิ หรือ ภูตาภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ภูตาย	ภูตานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ภูตาย หรือ ภูตายํ	ภูตาสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ภูเต	ภูตาโย หรือ ภูตา

ตารางการผันรูปของ "ภูต" (เพศกลาง)

การก \ พจน์	เอกพจน์	พหูพจน์
กรรตุการก (ปฐมา)	ภูตํ	ภูตานิ
กรรมการก (ทุติยา)	ภูตํ	ภูตานิ
กรณการก (ตติยา)	ภูเตน	ภูเตหิ หรือ ภูเตภิ
สัมปทานการก (จตุตถี)	ภูตสฺส หรือ ภูตาย หรือ ภูตตฺถํ	ภูตานํ
อปาทานการก (ปัญจมี)	ภูตสฺมา หรือ ภูตมฺหา หรือ ภูตา	ภูเตหิ หรือ ภูเตภิ
สัมพันธการก (ฉัฏฐี)	ภูตสฺส	ภูตานํ
อธิกรณการก (สัตตมี)	ภูตสฺมิํ หรือ ภูตมฺหิ หรือ ภูเต	ภูเตสุ
สัมโพธนการก (อาลปนะ)	ภูต	ภูตานิ

คำกริยา

ภูต

1. อดีตกาล พาร์ทิซิเพิลของ ภวติ