ภาษาไทย แก้ไข

 
วิกิพีเดียมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia

รูปแบบอื่น แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ɗrwajᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨡᩢ᩠᩶ᨶᨯᩱ (ขั้นได), ᨡᩧ᩠᩶ᨶᨯᩱ (ขึ้นได) หรือ ᨤᩢ᩠ᨶᨯᩱ (ฅันได), ภาษาลาว ກະໄດ (กะได) หรือ ຂັ້ນໄດ (ขั้นได), ภาษาไทลื้อ ᦃᦹᧃᧉᦺᦡ (ฃื้นได), ภาษาไทดำ ꪅꪽꪼꪒ (ฅันได) หรือ ꪅꪽꪼꪨ (ฅันไหฺล), ภาษาไทขาว ꪼꪒ, ภาษาไทใหญ่ ၶူဝ်လႆ (ขูวไล) หรือ ၶၼ်ႈလႆ (ขั้นไล), ภาษาพ่าเก ကႃလႝ (กาลย์), ภาษาอาหม 𑜁𑜠𑜓𑜩 (ขะดย์), ภาษาจ้วงแบบหนง lae หรือ mboaklae; ร่วมรากกับ กระได

บัน- (รวมทั้ง บรร- ที่เลิกใช้) ถูกเพิ่มเข้ามา เนื่องจากเคยเชื่อว่ามาจากภาษาเขมร แต่ภาษาเขมรไม่มีคำนี้ (กัมพูชาใช้ ជណ្ដើរ (ชณฺเฎิร))

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์บัน-ได
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงban-dai
ราชบัณฑิตยสภาban-dai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ban˧.daj˧/(สัมผัส)

คำนาม แก้ไข

บันได

  1. สิ่งที่ทำเป็นขั้นสำหรับก้าวขึ้นลง
  2. โดยปริยายหมายถึง บุคคลหรือสิ่งที่อาศัยใช้ไต่เต้าขึ้นไปสู่ฐานะหรือตำแหน่งที่สูงขึ้นไป
    บันไดสู่ความสำเร็จ

คำพ้องความ แก้ไข

คำประสม แก้ไข

คำแปลภาษาอื่น แก้ไข