ตะหลิว
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาแต้จิ๋ว 鼎 (dian2, “กระทะ”) + 鑢／𮣶 (liu6, “ตะไบ”)[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ตะ-หฺลิว | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | dtà-lǐu |
| ราชบัณฑิตยสภา | ta-lio | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ta˨˩.liw˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ตะหลิว (คำลักษณนาม อัน)