ขันที
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ไม่ทราบแน่ชัด; เป็นไปได้ว่ามาจากภาษาสันสกฤต खण्ड (ขณฺฑ, “ตัด; ถาก; ผ่า; เฉือน”) + -ई (-อี, “ปัจจัยเพศหญิง; ผู้กระทำ”)[1]
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | ขัน-ที | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kǎn-tii |
| ราชบัณฑิตยสภา | khan-thi | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰan˩˩˦.tʰiː˧/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
ขันที (คำลักษณนาม คน)