ดูเพิ่ม: กอง, กฺอง, กฺ้อง, ก่อง, และ ก๋อง

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

รากศัพท์ 1

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับลาว ກ້ອງ (ก้อง), ไทลื้อ ᦂᦸᧂᧉ (ก้อ̂ง), ไทใหญ่ ၵွင်ႈ (ก้อ̂ง), อาหม 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์)

คำคุณศัพท์

แก้ไข

ก้อง (คำอาการนาม ความก้อง)

  1. ดังมากอย่างเสียงในที่จำกัดเช่นในโบสถ์, ดังไปได้ไกล
    เขาตะโกนก้องมาจากที่สูง

รากศัพท์ 2

แก้ไข

ยืมมาจากจีนกลาง (gòng)[1]

คำนาม

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

ก้อง (คำอาการนาม การก้อง)

  1. (โบราณ) อ่อนน้อมเจริญพระราชไมตรี
    พระเจ้ากรุงไทยแต่งขุนนางไปก้องกรุงปักกิ่ง
    (ประกาศ ร. ๔)

อ้างอิง

แก้ไข

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

ก้อง

  1. รูปแบบอื่นของ ᨠᩖᩬ᩶ᨦ (ก‍ลอ้ง, ปืนเล็กยาว)