ก้อง
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ก็้อง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gɔ̂ng |
| ราชบัณฑิตยสภา | kong | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɔŋ˥˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກ້ອງ (ก้อง), ภาษาไทลื้อ ᦂᦸᧂᧉ (ก้อ̂ง), ภาษาไทใหญ่ ၵွင်ႈ (ก้อ̂ง), ภาษาอาหม 𑜀𑜨𑜂𑜫 (กอ̂ง์)
คำคุณศัพท์
แก้ไขก้อง (คำอาการนาม ความก้อง)
รากศัพท์ 2
แก้ไขยืมมาจากภาษาจีนกลาง 貢／贡 (gòng)[1]
คำนาม
แก้ไขก้อง
คำกริยา
แก้ไขก้อง (คำอาการนาม การก้อง)
- (โบราณ) อ่อนน้อมเจริญพระราชไมตรี
- พระเจ้ากรุงไทยแต่งขุนนางไปก้องกรุงปักกิ่ง(ประกาศ ร. ๔)
อ้างอิง
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขคำนาม
แก้ไขก้อง
- อีกรูปหนึ่งของ ᨠᩖᩬ᩶ᨦ (กลอ้ง, “ปืนเล็กยาว”)