ไพฑูรย์

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• พิฑูรย์, ไพรฑูรย์, วิฑูรย์, ไวฑูรย์

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต वैडूर्य (ไวฑูรฺย); ร่วมรากกับ เบริล

รากศัพท์

การแบ่งพยางค์		ไพ-ทูน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	pai-tuun
	ราชบัณฑิตยสภา	phai-thun
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/pʰaj˧.tʰuːn˧/(สัมผัส)

คำนาม

ไพฑูรย์

1. ชื่อรัตนะอย่างหนึ่ง ในจำพวกนพรัตน์ มีสีเหลืองแกมเขียวหรือน้ำตาลเทา มีน้ำเป็นสายรุ้งกลอกไปมา

คำพ้องความ

• เพชรตาแมว
• แก้วสีไม้ไผ่