อนุช
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
ยืมมาจากภาษาบาลี อนุช (“ผู้เกิดภายหลัง”)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | อะ-นุด | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | à-nút |
| ราชบัณฑิตยสภา | a-nut | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ʔa˨˩.nut̚˦˥/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
อนุช
ดูเพิ่ม แก้ไข
ภาษาบาลี แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
อนุ + ช หรือ อนุ + ชนฺ + กฺวิ
รูปแบบอื่น แก้ไข
เขียนด้วยอักษรอื่น
คำนาม แก้ไข
อนุช ช.
การผันรูป แก้ไข
ตารางการผันรูปของ "อนุช" (เพศชาย)
| การก \ พจน์ | เอกพจน์ | พหูพจน์ |
|---|---|---|
| กรรตุการก (ปฐมา) | อนุโช | อนุชา |
| กรรมการก (ทุติยา) | อนุชํ | อนุเช |
| กรณการก (ตติยา) | อนุเชน | อนุเชหิ หรือ อนุเชภิ |
| สัมปทานการก (จตุตถี) | อนุชสฺส หรือ อนุชาย หรือ อนุชตฺถํ | อนุชานํ |
| อปาทานการก (ปัญจมี) | อนุชสฺมา หรือ อนุชมฺหา หรือ อนุชา | อนุเชหิ หรือ อนุเชภิ |
| สัมพันธการก (ฉัฏฐี) | อนุชสฺส | อนุชานํ |
| อธิกรณการก (สัตตมี) | อนุชสฺมิํ หรือ อนุชมฺหิ หรือ อนุเช | อนุเชสุ |
| สัมโพธนการก (อาลปนะ) | อนุช | อนุชา |