หมอน
ดูเพิ่ม: หม่อน
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰmɔːnᴬ¹; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨾᩬᩁ (หมอร), เขิน ᩉ᩠ᨾᩬᩁ (หมอร), ลาว ໝອນ (หมอน), ไทลื้อ ᦖᦸᧃ (หฺมอ̂น), ไทดำ ꪢꪮꪙ (หฺมอน), ไทขาว ꪢꪮꪙ, ไทแดง ꪢꪮꪙ, ไทใหญ่ မွၼ် (มอ̂น), พ่าเก မွꩫ် (มอ̂น์), อาหม 𑜉𑜨𑜃𑜫 (มอ̂น์), จ้วงแบบหนง moan, จ้วงแบบจั่วเจียง mon
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | หฺมอน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | mɔ̌ɔn |
| ราชบัณฑิตยสภา | mon | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /mɔːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขหมอน
- เครื่องสำหรับหนุนศีรษะหรือหนุนสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น, เรียกตามรูปทรงก็มี เรียกตามวัตถุประสงค์ที่ใช้สอยก็มี เรียกตามวัตถุที่ใช้ทำก็มี (คำลักษณนาม ใบ หรือ ลูก)
- หมอนขวาน
- หมอนตะพาบ
- หมอนหน้าอิฐ
- หมอนหนุนศีรษะ
- หมอนหนุนเท้า
- หมอนหนุนรางรถไฟ
- หมอนไม้
- หมอนอิฐ
- เครื่องสำหรับอัดดินปืนในลำกล้องให้แน่น
คำแปลภาษาอื่น
แก้ไขเครื่องสำหรับหนุนศีรษะหรือหนุนสิ่งต่าง ๆ เป็นต้น