ดูเพิ่ม: แก้ว

ภาษาไทย

แก้ไข
 
(3) มันแกว

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์แกว
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgɛɛo
ราชบัณฑิตยสภาkaeo
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kɛːw˧/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *kɛːwᴬ² (เวียดนาม; ชาวเวียดนาม), จากไทดั้งเดิม *keːwᴬ (เวียดนาม; ชาวเวียดนาม); ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), เขิน ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), อีสาน แกว, ลาว ແກວ (แกว), ไทลื้อ ᦶᦂᧁ (แกว), ไทดำ ꪵꪀꪫ (แกว), จ้วงแบบจั่วเจียง geu (แกว)

คำนาม

แก้ไข

แกว

  1. คนชาติหนึ่งในเขตตังเกี๋ย

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

แกว

  1. เบาะแส, ระแคะระคาย
    รู้แกว

คำเกี่ยวข้อง

แก้ไข

รากศัพท์ 3

แก้ไข
 
วิกิพีเดียภาษาไทยมีบทความเกี่ยวกับ:
Wikipedia
 
มันแกว

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), เขิน ᨠᩯ᩠ᩅ (แกว), อีสาน แกว, ลาว ແກວ (แกว), ไทลื้อ ᦶᦂᧁ (แกว), ไทใหญ่ ၵႅဝ် (แกว)

คำนาม

แก้ไข

แกว

  1. (มัน~) ชื่อมันชนิด Pachyrhizus erosus (L.) Urban ในวงศ์ Leguminosae ใช้กินดิบมีรสชืดหรือหวานน้อยเมล็ดเป็นพิษ

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข

รากศัพท์ 4

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

แกว

  1. (พริก~) พริกขี้หนู

ภาษาเขมรเหนือ

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

เทียบเขมร កែវ (แกว), ไทย แก้ว

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

แกว

  1. แก้ว (วัสดุ)
  2. แก้ว (ภาชนะ)