นิพนธ์

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากสันสกฤต निबन्ध (นิพนฺธ) หรือบาลี นิพนฺธ (“ความผูกพัน, การยึดมั่น, ความต่อเนื่อง”)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		นิ-พน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	ní-pon
	ราชบัณฑิตยสภา	ni-phon
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/ni˦˥.pʰon˧/(สัมผัส)

คำนาม

นิพนธ์

1. (ทั่วไป, ราชาศัพท์, ภาษาหนังสือ) เรื่องที่แต่งขึ้น
2. เรื่องที่เรียบเรียงขึ้นเพื่อให้สามารถจบการศึกษาระดับปริญญา มีชื่อเรียกต่าง ๆ กันเช่น วิทยานิพนธ์ ปริญญานิพนธ์ สารนิพนธ์ ศิลปนิพนธ์ ฯลฯ

คำกริยา

นิพนธ์ (คำอาการนาม การนิพนธ์)

1. (ทั่วไป, ราชาศัพท์, ภาษาหนังสือ) ร้อยกรองถ้อยคำ, แต่งหนังสือ

การใช้

ราชาศัพท์ คำนามใช้ว่า นิพนธ์ (ใช้แก่คนทั่วไปก็ได้) พระนิพนธ์ พระราชนิพนธ์, คำกริยาใช้ว่า ทรงนิพนธ์ ทรงพระนิพนธ์ ทรงพระราชนิพนธ์