ฝาก

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰwaːkᴰ; ร่วมเชื้อสายกับอีสาน ฝาก, ลาว ຝາກ (ฝาก), คำเมือง ᨺᩣ᩠ᨠ (ฝาก), เขิน ᨺᩣ᩠ᨠ (ฝาก), ไทลื้อ ᦚᦱᧅ (ฝาก), ไทดำ ꪠꪱꪀ (ฝาก), ไทใหญ่ ၽၢၵ်ႇ (ผ่าก) หรือ ၾၢၵ်ႇ (ฝ่าก), อาหม 𑜇𑜞𑜀𑜫 (ผฺรก์), จ้วง fak, จ้วงแบบจั่วเจียง pak

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฝาก
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fàak
	ราชบัณฑิตยสภา	fak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/faːk̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

ฝาก (คำอาการนาม การฝาก)

1. มอบให้ไว้เป็นต้นว่าเพื่อให้ช่วยดูแลคุ้มครองหรือพิทักษ์รักษา

   ฝากตัว

   ฝากบ้าน

2. ให้ปรากฏเป็นเกียรติ

   ฝากชื่อเสียง

   ฝากฝีมือ

3. ให้นำไปหรือให้ทำแทนตัว

   ฝากจดหมาย

   ฝากหน้าที่

ลูกคำ

• ฝากกอง
• ฝากกาย
• ฝากไข้
• ฝากครรภ์
• ฝากตน
• ฝากตัว
• ฝากทรัพย์
• ฝากท้อง
• ฝากเนื้อฝากตัว
• ฝากเนื้อไว้กับเสือ
• ฝากบำเรอ
• ฝากประจำ
• ฝากปลาไว้กับแมว
• ฝากผี
• ฝากผีฝากไข้
• ฝากเผื่อเรียก
• ฝากฝัง
• ฝากระดาน
• ฝากโรงเรียน
• ฝากไว้ก่อน
• ฝากสู่