ดูเพิ่ม: ช้วย

ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ɟuəjᴮ⁴, จากภาษาจีนยุคกลาง (MC dzrjoH); ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨩ᩠ᩅ᩠᩵ᨿ (ชว่ย) หรือ ᨩᩬ᩠᩵ᨿ (ชอ่ย), ภาษาอีสาน ซอย, ภาษาลาว ຊ່ວຍ (ซ่วย) หรือ ຊ່ອຍ (ซ่อย), ภาษาไทลื้อ ᦋᦾᧈ (ช่อ̂ย), ภาษาไทดำ ꪋ꪿ꪮꪥ (จ่̱อย), ภาษาไทใหญ่ ၸွႆႈ (จ้อ̂ย), ภาษาไทใต้คง ᥓᥩᥭ (จอ̂ย), ภาษาพ่าเก ꩡွႝ (จอ̂ย์), ภาษาอาหม 𑜋𑜨𑜩 (ฉอ̂ย์) หรือ 𑜋𑜢𑜤𑜐𑜫 (ฉึญ์), ภาษาปักษ์ใต้ ฉวย

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ช่วย
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงchûai
ราชบัณฑิตยสภาchuai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/t͡ɕʰua̯j˥˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

ช่วย (คำอาการนาม การช่วย)

  1. (โบราณ) ไถ่ตัว
    หรือว่ามึงช่วยกูมานี่สักกี่ชั่ง
    (มหาเวสสันดรชาดก (แบบเรียน) กัณฑ์ชูชก)
  2. ทำให้สำเร็จประโยชน์
    ช่วยเอาของไปส่ง
  3. ค้ำจุน, สงเคราะห์
    บริจาคเงินช่วยผู้ประสบภัย
  4. แบ่งเบาภาระ
    ช่วยเลี้ยงน้อง
  5. ทำให้พ้นจากอันตราย
    ช่วยชีวิต
    ช่วยเด็กตกน้ำ

คำสืบทอด

แก้ไข
  • ญัฮกุร: จวย่
  • เขมร: ជួយ (ชัวย) (ผ่านไทยหรือจีนยุคกลาง)

คำแปลภาษาอื่น

แก้ไข