ปิ่น
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขร่วมเชื้อสายกับอีสาน ปิ่น, ลาว ປິ່ນ (ปิ่น), คำเมือง ᨸᩥ᩠᩵ᨶ (ปิ่น), เขิน ᨸᩥ᩠᩵ᨶ (ปิ่น), ไทลื้อ ᦔᦲᧃᧈ (ปี่น), จ้วงแบบจั่วเจียง binq (ปิ่น, “ไม้หรือกระดูกที่แหลมออกมา”)
การออกเสียง
แก้ไข| การแบ่งพยางค์ | ปิ่น | |
|---|---|---|
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | bpìn |
| ราชบัณฑิตยสภา | pin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /pin˨˩/(สัมผัส) | |
คำนาม
แก้ไขปิ่น