ทุจริต

ภาษาไทย

ยืมมาจากบาลี ทุจฺจริต; เทียบเท่า ทุ +‎ จริต

การแบ่งพยางค์		ทุด-จะ-หฺริด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tút-jà-rìt
	ราชบัณฑิตยสภา	thut-cha-rit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/tʰut̚˦˥.t͡ɕa˨˩.rit̚˨˩/^{(สัมผัส)}

ทุจริต

(ทั่วไป, ศาสนาพุทธ) ความประพฤติ ชั่ว, ถ้า เป็นความประพฤติชั่วทาง กาย เรียก ว่า กายทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางวาจา เรียกว่า วจีทุจริต, ถ้าเป็นความประพฤติชั่วทางใจ เรียกว่า มโนทุจริต

ทุจริต (คำอาการนาม การทุจริต)

ทุจริต (คำอาการนาม ความทุจริต)