ดูเพิ่ม: คลอง, คลอฺง, และ คล่อง

ภาษาไทย แก้ไข

รากศัพท์ แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ້ອງ (ค้อง), ภาษาอีสาน คล้อง, ภาษาคำเมือง ᨣᩖᩬ᩶ᨦ (คลอ้ง) หรือ ᨣᩬ᩶ᨦ (คอ้ง), ภาษาเขิน ᨣᩬ᩶ᨦ (คอ้ง), ภาษาไทลื้อ ᦅᦸᧂᧉ (ค้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪋ꫁ꪮꪉ (จ้̱อง), ภาษาไทใหญ่ ၵွင်ႉ (ก๎อ̂ง), ภาษาไทใต้คง ᥐᥩᥒᥳ (ก๎อ̂ง)

การออกเสียง แก้ไข

การแบ่งพยางค์คฺล้อง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงklɔ́ɔng
ราชบัณฑิตยสภาkhlong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kʰlɔːŋ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา แก้ไข

คล้อง (คำอาการนาม การคล้อง)

  1. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวงหรือเป็นบ่วง คาดเกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า
    ผ้าคล้องคอ
    คล้องพวงมาลัย
    คล้องช้าง
  2. เอาของที่เป็นวงหรือโค้งเกี่ยวหรือเกี่ยวกัน
    ลูกโซ่คล้องกัน
    คล้องแขน
  3. รับกัน
    ชื่อคล้องกัน