คล้อง

ดูเพิ่ม: คลอง, คลอฺง, และ คล่อง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຄ້ອງ (ค้อง), อีสาน คล้อง, คำเมือง ᨣᩖᩬ᩶ᨦ (ค‍ลอ้ง) หรือ ᨣᩬ᩶ᨦ (คอ้ง), เขิน ᨣᩬ᩶ᨦ (คอ้ง), ไทลื้อ ᦅᦸᧂᧉ (ค้อ̂ง), ไทดำ ꪋ꫁ꪮꪉ (จฺ้อง), ไทใหญ่ ၵွင်ႉ (ก๎อ̂ง), ไทใต้คง ᥐᥩᥒᥳ (ก๎อ̂ง)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คฺล้อง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	klɔ́ɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	khlong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰlɔːŋ˦˥/(สัมผัส)

คำกริยา

คล้อง (คำอาการนาม การคล้อง)

1. เอาของที่มีลักษณะเป็นเส้น เป็นวงหรือเป็นบ่วง คาดเกี่ยว หรือสวมสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้า

   ผ้าคล้องคอ

   คล้องพวงมาลัย

   คล้องช้าง

2. เอาของที่เป็นวงหรือโค้งเกี่ยวหรือเกี่ยวกัน

   ลูกโซ่คล้องกัน

   คล้องแขน

3. รับกัน

   ชื่อคล้องกัน