ดูเพิ่ม: กรัน, กริน, กรินี, และ กรุ่น

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *klɤlᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ກົນ (ก็น) หรือ ຂົນ (ข็น), ภาษาอีสาน โกน, ภาษาไทใหญ่ ၶူၼ် (ขูน), ภาษาจ้วง gyaen (จัน), ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง gyoen (เจิน)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์กฺรน
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงgron
ราชบัณฑิตยสภาkron
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/kron˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงกรณฑ์

คำกริยา

แก้ไข

กรน (คำอาการนาม การกรน)

  1. หายใจมีเสียงดังในลำคอขณะหลับ เหตุลิ้นตกจุกคอหอย หรือลิ้นตกจุกคอหอยและลิ้นไก่กับเพดานอ่อนสั่น