er

ภาษาจีนกลาง

การถอดเป็นอักษรโรมัน

er (er⁵／er⁰, จู้อิน ˙ㄦ)

1. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ ér.
2. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ ěr.
3. การสะกดแบบไม่มาตรฐานของ èr.

ภาษานอร์เวย์แบบบุ๊กมอล

การออกเสียง

• สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /eːɾ/, [æːɾ]

คำกริยา

er

1. ปัจจุบันกาลของ være (“เป็น, อยู่, คือ”)

ภาษาเยอรมัน

การออกเสียง

• (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /eːr/, [ʔeːɐ̯], [ʔɛɐ̯]

• แบบที่ 1

  (file)

• แบบที่ 2

  (file)

• แบบที่ 3

  (file)

• สัมผัส: -eːɐ̯
• คำพ้องเสียง: Ehr

• (ในภาษาพูดตำแหน่งไม่เน้นเสียง) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɐ/

คำสรรพนาม

er

1. เขา (สรรพนามบุรุษที่สาม เอกพจน์ กรรตุการก เพศชาย)

   Wo ist Klaus? Wo ist er? ― เคลาส์อยู่ที่ไหน? เขาอยู่ที่ไหน?

2. มัน (แทนคำนามที่มีเพศทางไวยากรณ์เป็นเพศชาย (der) ใช้กับสิ่งของ/วัตถุ/สัตว์ เป็นต้น)

   Dies ist mein Hund. Er heißt Waldi. ― นี่คือหมาของฉัน มันชื่อวัลดี

   Dort steht ein Baum. Er ist über hundert Jahre alt. ― ตรงนั้นมีต้นไม้อยู่ต้นหนึ่ง มันมีอายุกว่าร้อยปี

3. (โบราณ) การสะกดแบบอื่นของ Er (คุณ, ท่าน (สุภาพ))

การผันรูป

บุรุษสรรพนามภาษาเยอรมัน

		กรรตุการก	กรรมการก	สัมพันธการก	สัมปทานการก	เจ้าของ
บุรุษที่หนึ่ง เอกพจน์		ich4	mich	meiner mein3	mir	mein
บุรุษที่สอง เอกพจน์ (สนิท)1		du (-e5)	dich	deiner dein3	dir	dein
บุรุษที่สอง เอกพจน์ (สุภาพ)6	ช. กริยาผันเหมือน er บุรุษที่สาม เอกพจน์	er	ihn	seiner sein3	ihm	sein
บุรุษที่สาม เอกพจน์	ช.	er	ihn	seiner sein3	ihm	sein
	ญ.	sie se5, -se5		ihrer	ihr
	ก.	es		seiner sein3	ihm	sein
บุรุษที่หนึ่ง พหูพจน์		wir4 (mir)	uns	unser	uns	unser
บุรุษที่สอง เอกพจน์หรือพหูพจน์ (ยกย่อง2)	กริยาผันเหมือน ihr บุรุษที่สอง พหูพจน์	Ihr	Euch	Euer	Euch	Euer
บุรุษที่สอง พหูพจน์ (สนิท)1		ihr	euch	euer	euch	euer
บุรุษที่สอง เอกพจน์หรือพหูพจน์ (สุภาพ)7	กริยาผันเหมือน sie บุรุษที่สาม พหูพจน์	Sie		Ihrer	Ihnen	Ihr
บุรุษที่สาม พหูพจน์		sie		ihrer	ihnen	ihr
1 มักเขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่ โดยเฉพาะในจดหมาย    2 โบราณ (ihrzen)    3 ล้าสมัย    4 ในราชาศัพท์เขียนด้วยตัวพิมพ์ใหญ่    5 หน่วยเติมต่อท้าย, ภาษาพูด    6 โบราณ (erzen), บางครั้งใช้ตัวพิมพ์ใหญ่    7 (siezen)

อ่านเพิ่ม

• “er” in Duden online
• “er” in Deutsches Wörterbuch von Jacob und Wilhelm Grimm, 16 vols., Leipzig 1854–1961.