แว้ง

ดูเพิ่ม: แวง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แว้ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	wɛ́ɛng
	ราชบัณฑิตยสภา	waeng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/wɛːŋ˦˥/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

คำกริยา

แว้ง (คำอาการนาม การแว้ง)

1. อาการที่เอี้ยวหัวหรืออวัยวะบางส่วนโดยเร็วเพื่อกัดหรือทำร้ายเป็นต้น

   ควายแว้งขวิด

   จระเข้แว้งหางฟาดเรือล่ม

2. โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น

   เตือนดี ๆ มาแว้งเอาได้

รากศัพท์ 2

เทียบมาเลเซีย rawang (“หนอง, บึง”)

คำวิสามานยนาม

แว้ง

1. ชื่ออำเภอหนึ่งในจังหวัดนราธิวาส