แกนนำ

ภาษาไทย

รากศัพท์

แกน +‎ นำ

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แกน-นำ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	gɛɛn-nam
	ราชบัณฑิตยสภา	kaen-nam
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kɛːn˧.nam˧/(สัมผัส)

คำนาม

แกนนำ (คำลักษณนาม คน)

1. ผู้ที่เป็นหลักหรือหัวหน้าของกลุ่มชุมนุมเพื่อเรียกร้องหรือประท้วงเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

   กลุ่มผู้ชุมนุมที่เรียกร้องให้เพิ่มค่าแรงในครั้งนี้มีแกนนำอยู่สองสามคน

2. ผู้ที่เป็นหลักในการเจรจาเพื่อดำเนินการเรื่องใดเรื่องหนึ่ง

   พรรคที่ได้คะแนนเสียงข้างมากเป็นแกนนำในการจัดตั้งรัฐบาล

อ้างอิง

• ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 18.