ดูเพิ่ม: เหงา

ภาษาไทย

แก้ไข

รูปแบบอื่น

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰŋawꟲ¹, จากจีนเก่า (OC *ŋoːʔ, “รากบัว”);[1] ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉ᩠ᨦᩮᩢ᩶ᩣ (เห‍งั้า), ลาว ເຫງົ້າ (เหง็้า), ไทลื้อ ᦄᧁᧉ (เห‍ง้า), ไทใหญ่ ငဝ်ႈ (ง้ว), อาหม 𑜂𑜧 (งว์), 𑜂𑜨𑜧 (งอ̂ว์), หรือ 𑜂𑜧𑜈𑜫 (งว์ว์)

การออกเสียง

แก้ไข

คำนาม

แก้ไข

เหง้า

  1. ลำต้นที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เช่น ขิง กระวาน ที่จมอยู่ใต้ดิน
  2. ต้นเดิม, ต้นวงศ์

อ้างอิง

แก้ไข
  1. Pittayaporn, Pittayawat (2014), chapter Layers of Chinese Loanwords in Proto-Southwestern Tai as Evidence for the Dating of the Spread of Southwestern Tai, in MANUSYA: Journal of Humanities, volume 20 (special issue), Bangkok: Chulalongkorn University, ISSN 0859-9920, pages 47–68.