เปลี่ยน

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *pliənᴮ², จากจีนยุคกลาง 變 (MC pjenH); ร่วมเชื้อสายกับลาว ປ່ຽນ (ป่‍ยน), ไทลื้อ ᦵᦔᧃᧈ (เป่น), ไทดำ ꪜꪸ꪿ꪙ (ปย่̂น), ไทใหญ่ ပိၼ်ႇ (ปิ่น), ไทใต้คง ᥙᥤᥢᥱ (ปี่น), จ้วง bienq, จ้วงแบบหนง byenq หรือ benq

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เปฺลี่ยน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bplìian
	ราชบัณฑิตยสภา	plian
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/plia̯n˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

เปลี่ยน (คำอาการนาม การเปลี่ยน)

1. แปรหรือกลายไปจากลักษณะหรือภาวะเดิม, เอาสิ่งหนึ่งเข้าแทนอีกสิ่งหนึ่งโดยกรรมวิธีต่าง ๆ

   แลกเปลี่ยน

   ผลัดเปลี่ยน

   สับเปลี่ยน

   เปลี่ยนแปลง

2. ย้าย

   เปลี่ยนที่อยู่

   เปลี่ยนพรรค

   เปลี่ยนคลื่นวิทยุ

คำแปลภาษาอื่น

ทำให้กลายเป็นลักษณะที่ต่างจากเก่า

• จีน:

  จีนกลาง: 改變 / 改变 (zh) (gǎibiàn), 改变 (zh) (gǎibiàn)

• ไทใหญ่: လၢႆႈ (shn) (ล้าย)
• ลาว: ປ່ຽນ (lo) (ป่‍ยน)
• อังกฤษ: change (en) (เชนจ์)