เถียง

ดูเพิ่ม: เถี้ยง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เถียง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tǐiang
	ราชบัณฑิตยสภา	thiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰia̯ŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับอีสาน เถียง, ลาว ຖຽງ (ถ‍ยง), คำเมือง ᨳ᩠ᨿᨦ (ถ‍ยง), เขิน ᨳ᩠ᨿᨦ (ถ‍ยง), ไทลื้อ ᦵᦏᧂ (เถง), ไทดำ ꪖꪸꪉ (ถย̂ง), ไทใหญ่ ထဵင် (เถง), อาหม 𑜌𑜢𑜂𑜫 (ถิง์)

คำกริยา

เถียง (คำอาการนาม การเถียง)

1. (สกรรม) พูดโต้, พูดแย้ง, พูดโต้แย้ง
2. (สกรรม) ขัดกัน

   เรื่องนี้ความตอนต้นกับตอนปลายเถียงกัน

คำสืบทอด

• → ญัฮกุร: เทียง

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຖຽງ (ถ‍ยง), ไทใหญ่ ထဵင် (เถง), อาหม 𑜌𑜢𑜂𑜫 (ถิง์), ภาษาจ้วงใต้ ting/tieng (ถิง/เถียง)

คำนาม

เถียง

1. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนา สำหรับอยู่เฝ้าข้าว