เถียง

ดูเพิ่ม: เถี้ยง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เถียง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tǐiang
	ราชบัณฑิตยสภา	thiang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰia̯ŋ˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาอีสาน เถียง, ภาษาลาว ຖຽງ (ถย̂ง), ภาษาคำเมือง ᨳ᩠ᨿᨦ (ถยง), ภาษาเขิน ᨳ᩠ᨿᨦ (ถยง), ภาษาไทลื้อ ᦵᦏᧂ (เถง), ภาษาไทดำ ꪖꪸꪉ (ถย̂ง), ภาษาไทใหญ่ ထဵင် (เถง), ภาษาอาหม 𑜌𑜢𑜂𑜫 (ถิง์)

คำกริยา

เถียง (คำอาการนาม การเถียง)

1. (สกรรม) พูดโต้, พูดแย้ง, พูดโต้แย้ง
2. (สกรรม) ขัดกัน

   เรื่องนี้ความตอนต้นกับตอนปลายเถียงกัน

คำสืบทอด

• → ญัฮกุร: เทียง

รากศัพท์ 2

ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຖຽງ (ถย̂ง), ภาษาไทใหญ่ ထဵင် (เถง), ภาษาอาหม 𑜌𑜢𑜂𑜫 (ถิง์), ภาษาจ้วงใต้ ting/tieng (ถิง/เถียง)

คำนาม

เถียง

1. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนา สำหรับอยู่เฝ้าข้าว