ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ŋɯəkᴰ (จระเข้), จากจีนยุคกลาง (MC ngak, “จระเข้”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ເງືອກ (เงือก), ไทดำ ꪹꪉꪀ (เงก), ไทใหญ่ ငိူၵ်ႈ (เงิ้ก), ไทใต้คง ᥒᥫᥐ (เงอ̂ก), อาหม 𑜂𑜢𑜤𑜀𑜫 (งึก์), จ้วงแบบหนง ngowg, จ้วงแบบจั่วเจียง ngweg

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์เงือก
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงngʉ̂ʉak
ราชบัณฑิตยสภาngueak
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ŋɯa̯k̚˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

เงือก (คำลักษณนาม ตัว)

  1. (นาง~) สัตว์น้ำในนิยาย เล่ากันว่าท่อนบนเป็นคน ท่อนล่างเป็นปลา
  2. (นก~) นกในวงศ์ Bucerotidae ส่วนใหญ่ลำตัวสีดำ ปากใหญ่ อยู่รวมกันเป็นฝูงในป่าลึกเวลาบินเสียงดังมาก ขณะตกไข่ตัวเมียจะอยู่ในโพรงไม้ แล้วใช้เศษอาหารและอุจจาระปิดปากโพรงไว้ เหลือรูพอที่ตัวผู้จะหาอาหารมาป้อนให้ขณะกกไข่และเลี้ยงลูกอ่อนได้ ร้องเสียงดังมาก กินเนื้อสัตว์และผลไม้ มีหลายชนิด
  3. พะยูน
  4. (โบราณ, ร้อยกรอง) จระเข้
  5. (โบราณ, ร้อยกรอง) งู
    ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง
    - ลิลิตโองการแช่งน้ำ

ลูกคำ

แก้ไข