เงือก
ภาษาไทย
แก้ไขรากศัพท์
แก้ไขสืบทอดจากไทดั้งเดิม *ŋɯəkᴰ (“จระเข้”), จากจีนยุคกลาง 鱷 (MC ngak, “จระเข้”); ร่วมเชื้อสายกับลาว ເງືອກ (เงือก), ไทดำ ꪹꪉꪀ (เงก), ไทใหญ่ ငိူၵ်ႈ (เงิ้ก), ไทใต้คง ᥒᥫᥐ (เงอ̂ก), อาหม 𑜂𑜢𑜤𑜀𑜫 (งึก์), จ้วงแบบหนง ngowg, จ้วงแบบจั่วเจียง ngweg
การออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | เงือก | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | ngʉ̂ʉak |
ราชบัณฑิตยสภา | ngueak | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /ŋɯa̯k̚˥˩/(สัมผัส) |
คำนาม
แก้ไขเงือก (คำลักษณนาม ตัว)
- (นาง~) สัตว์น้ำในนิยาย เล่ากันว่าท่อนบนเป็นคน ท่อนล่างเป็นปลา
- (นก~) นกในวงศ์ Bucerotidae ส่วนใหญ่ลำตัวสีดำ ปากใหญ่ อยู่รวมกันเป็นฝูงในป่าลึกเวลาบินเสียงดังมาก ขณะตกไข่ตัวเมียจะอยู่ในโพรงไม้ แล้วใช้เศษอาหารและอุจจาระปิดปากโพรงไว้ เหลือรูพอที่ตัวผู้จะหาอาหารมาป้อนให้ขณะกกไข่และเลี้ยงลูกอ่อนได้ ร้องเสียงดังมาก กินเนื้อสัตว์และผลไม้ มีหลายชนิด
- พะยูน
- (โบราณ, ร้อยกรอง) จระเข้
- (โบราณ, ร้อยกรอง) งู
- ท้าวเสด็จเหนือวัวเผือก เอาเงือกเกี้ยวข้าง- ลิลิตโองการแช่งน้ำ