เคี้ยว
ภาษาไทยแก้ไข
การออกเสียงแก้ไข
การแบ่งพยางค์ | เคี้ยว | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | kíao |
ราชบัณฑิตยสภา | khiao | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kʰia̯w˦˥/(ส) |
รากศัพท์ 1แก้ไข
จากภาษาไทดั้งเดิม *ɡiəwᶜ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄ້ຽວ (ค้ย͢ว), ภาษาไทใหญ่ ၵဵဝ်ႉ (เก๎ว), ภาษาอาหม 𑜀𑜢𑜈𑜫 (กิว์),ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง keux,ภาษาจ้วง geux
คำกริยาแก้ไข
เคี้ยว (คำอาการนาม การเคี้ยว)
รากศัพท์ 2แก้ไข
คำคุณศัพท์แก้ไข
เคี้ยว (คำอาการนาม ความเคี้ยว)