ดูเพิ่ม: เคียว และ เคี่ยว

ภาษาไทย

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

รากศัพท์ 1

แก้ไข

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɡiəwꟲ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨣ᩠ᨿ᩶ᩅ (คย้ว), เขิน ᨣ᩠ᨿᩴ᩶ (คยํ้), ลาว ຄ້ຽວ (ค้ย̂ว), ไทลื้อ ᦵᦅᧁᧉ (เค้ว), ไทดำ ꪵꪁ꫁ꪫ (แก้̱ว), ไทขาว ꪵꪁꪫꫂ, ไทใหญ่ ၵဵဝ်ႉ (เก๎ว), อาหม 𑜀𑜢𑜈𑜫 (กิว์)จ้วงแบบจั่วเจียง keuxจ้วง geux

คำกริยา

แก้ไข

เคี้ยว (คำอาการนาม การเคี้ยว)

  1. บดให้แหลกด้วยฟัน
    เคี้ยวหมากฝรั่ง

รากศัพท์ 2

แก้ไข

คำคุณศัพท์

แก้ไข

เคี้ยว (คำอาการนาม ความเคี้ยว)

  1. คด, โดยมากใช้เข้าคู่กับคำ คด เป็น คดเคี้ยว
    น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม
    (โลกนิติ)

ภาษาคำเมือง

แก้ไข

การออกเสียง

แก้ไข

คำกริยา

แก้ไข

เคี้ยว (คำอาการนาม การเคี้ยว)

  1. (สกรรม) อีกรูปหนึ่งของ ᨣ᩠ᨿ᩶ᩅ (คย้ว)
    เคี้ยวเข้า
    เคี้ยวอาหาร