อรรถาภิธาน:ตาย
ภาษาไทย แก้ไข
คำกริยา แก้ไข
ความหมาย: สิ้นสภาพของการมีชีวิต แก้ไข
คำพ้องความ แก้ไข
- กระทำซึ่งอันตกิริยา
- กลับบ้านเก่า
- กินข้าวผ่านธูป
- ขาดใจ
- ขิต
- เข้าเฝ้ายมบาล
- เข้าโลง
- จบชีวิต
- จอด
- จาก
- จากโลกนี้ไป
- ชีวาลัย
- ชีวิตักษัย
- ซี้
- ซี้บ้องเซ็ก
- ด้อง
- ดับ
- ดับขันธ์
- ดับจิต
- ดับชีพ
- เด๊ดสะมอเร่
- เดี้ยง
- ตยุติ
- ตักษัย
- ตาย
- ตุย
- ถึงแก่กรรม
- ถึงแก่กาลกิริยา
- ถึงแก่ชีวิต
- ถึงแก่พิราลัย
- ถึงแก่มรณกรรม
- ถึงแก่มรณภาพ
- ถึงแก่อนิจกรรม
- ถึงแก่อสัญกรรม
- ถึงฆาต
- ถึงชีพิตักษัย
- ถึงซึ่งกาลกิริยา
- ถึงที่
- ถึงมรณกรรม
- ถึงมรณภาพ
- ทิวงคต
- เท่งทึง
- นฤพาน
- นอนคุยกับรากมะม่วง
- นอนห่มหนังสือพิมพ์
- นอนอ่านหนังสือพิมพ์
- นิคาลัย
- นิพพาน
- นิรพาณ
- บรรลัย
- ปรลัย
- ปรินิพพาน
- ปลดปลง
- ปิดฉากชีวิต
- เป็นสุข
- ไปค้าถ่าน
- ไปต่างโลก
- ไปปรโลก
- ไปไม่กลับ
- ไปสบาย
- ไปสวรรค์
- แผ่นดินกลบหน้า
- พิราลัย
- มรณ
- มรณ์
- มรณภาพ
- มรณะ
- มรณา
- มลาน
- มลาย
- ม้วย
- ม้วยมรณ์
- ม้วยมรณัง
- ม้วยมอด
- ม่อง
- ม่องเท่ง
- มอดม้วย
- ม่อยกระรอก
- มะตี
- ล้ม
- ล้มหายตายจาก
- ล่วงลับ
- ละโลก
- ละสังขาร
- ลับหน้า
- ลาลับ
- ลาโลก
- ลงโลง
- วอดวาย
- วางวาย
- วายชนม์
- วายชีพ
- วายชีวิต
- วายชีวา
- วายปราณ
- วายวอด
- วายวาง
- วายสังขาร
- สวรรคต
- สวรรคาลัย
- สังขาร
- สังขาร์
- สิ้น
- สิ้นกรรม
- สิ้นกรรมสิ้นเวร
- สิ้นใจ
- สิ้นชีพ
- สิ้นชีพิตักษัย
- สิ้นชีวิต
- สิ้นชีวี
- สิ้นชื่อ
- สิ้นบุญ
- สิ้นพระชนม์
- สิ้นลมปราณ
- สิ้นเวร
- สิ้นเวรสิ้นกรรม
- สิ้นอายุขัย
- สุขิต
- สู่ขิต
- สู่สัมปรายภพ
- เสร็จ
- เสีย
- เสียชีวิต
- เสียตัว
- หมดกรรม
- หมดกรรมหมดเวร
- หมดบุญ
- หมดลม
- หมดเวร
- หมดเวรหมดกรรม
- หมดอายุ
- หลับไม่ตื่น
- หายไปจากโลก
- แหงแก๋
- อาสัญ
คำลูกกลุ่ม แก้ไข
คำตรงข้าม แก้ไข
- ดูที่ อรรถาภิธาน:เกิด