ดูเพิ่ม: สุขิต

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

แผลงมาจาก สุขิต, ซึ่งยืมมาจากภาษาคำเมือง ᩈᩩᨡᩥ᩠ᨲ (สุขิต, ตาย), จากภาษาบาลี สุขิต ((ผู้)ถึงแล้วซึ่งความสุข)

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์สู่-ขิต
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงsùu-kìt
ราชบัณฑิตยสภาsu-khit
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/suː˨˩.kʰit̚˨˩/(สัมผัส)

คำกริยา

แก้ไข

สู่ขิต

  1. (ภาษาปาก, สแลง, ขำขัน, อกรรม) ตาย
    สู่ขิตในวันที่ดือ