ห้อง
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰrɔːŋꟲ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉᩬ᩶ᨦ (หอ้ง), ภาษาลาว ຫ້ອງ (ห้อง), ภาษาไทใหญ่ ႁွင်ႈ (ห้อ̂ง), ภาษาไทดำ ꪬ꫁ꪮꪉ (ห้อง), ภาษาไทใต้คง ᥞᥩᥒᥲ (ห้อ̂ง), ภาษาพ่าเก ꩭွင် (หอ̂ง์), ภาษาอาหม 𑜍𑜨𑜂𑜫 (รอ̂ง์) หรือ 𑜑𑜨𑜂𑜫 (หอ̂ง์)
การออกเสียง แก้ไข
การแบ่งพยางค์ {ไม่ตามอักขรวิธี; เสียงสระสั้น} | ฮ็่อง | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hɔ̂ng |
ราชบัณฑิตยสภา | hong | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hɔŋ˥˩/(สัมผัส) |
คำนาม แก้ไข
ห้อง (คำลักษณนาม ห้อง)
คำแปลภาษาอื่น แก้ไข
ส่วนของเรือนหรือตึกเป็นต้นที่มีฝากั้นเป็นตอน ๆ