หาว

ดูเพิ่ม: ห่าว และ ห้าว

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		หาว
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hǎao
	ราชบัณฑิตยสภา	hao
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/haːw˩˩˦/(สัมผัส)

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับลาว ຫາວ (หาว), ไทลื้อ ᦠᦱᧁ (หาว), ไทใหญ่ ႁၢဝ် (หาว), อาหม 𑜍𑜈𑜫 (รว์)

คำนาม

หาว

1. ที่แจ้ง
2. ท้องฟ้า

   กลางหาว

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ʰraːwᴬ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩣ᩠ᩅ (หา‍ว), เขิน ᩉᩣ᩠ᩅ (หา‍ว), ลาว ຫາວ (หาว), ไทลื้อ ᦠᦱᧁ (หาว), ไทดำ ꪬꪱꪫ (หาว), ไทขาว ꪬꪱꪫ, ไทใหญ่ ႁၢဝ် (หาว), ไทใต้คง ᥞᥝᥴ (เห๋า), พ่าเก ꩭွ် (เหา), จ้วงแบบหนง hau, จ้วงแบบจั่วเจียง hau

คำกริยา

หาว (คำอาการนาม การหาว)

1. กิริยาที่สูดลมเข้าแล้วระบายลมออกทางปากเมื่อเวลาง่วงนอนเป็นต้น

   หาวนอน