ป่าช้า

ภาษาไทย

ป่า +‎ ช้า (“เลว”)

การแบ่งพยางค์		ป่า-ช้า
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bpàa-cháa
	ราชบัณฑิตยสภา	pa-cha
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/paː˨˩.t͡ɕʰaː˦˥/^{(สัมผัส)}

ป่าช้า (คำลักษณนาม แห่ง)