ประคอง

ภาษาไทย

เป็นไปได้ว่ายืมมาจากเขมรเก่าสมัยอังกอร์ ផ្គង៑ (ผฺคงฺ); ร่วมเชื้อสายกับเขมร ផ្គង់ (ผฺคง̍), ลาว ປະຄອງ (ปะคอง)

การแบ่งพยางค์		ปฺระ-คอง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bprà-kɔɔng
	ราชบัณฑิตยสภา	pra-khong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/pra˨˩.kʰɔːŋ˧/^{(สัมผัส)}

ประคอง (คำอาการนาม การประคอง)

พยุง ให้ทรง ตัว อยู่, ช่วยพยุงไม่ให้เซไม่ให้ล้ม เป็นต้น, ระมัดระวังไม่ให้หก หรือ พลั้งพลาด, โอบ รัด เบา ๆ
ประคองตัวเอง

ประคองคนเจ็บให้ลุก

ประคองคนแก่เดิน

ประคองชามแกงให้ดี

หนุ่มสาวเดินประคองกันไป
โดยปริยาย หมาย ถึง อาการ ที่คล้ายคลึง เช่น นั้น
ประคองสถานการณ์บ้านเมืองไว้ให้ดี