ที่พึ่ง

ภาษาไทย

รากศัพท์

ที่ +‎ พึ่ง

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ที่-พึ่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	tîi-pʉ̂ng
	ราชบัณฑิตยสภา	thi-phueng
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tʰiː˥˩.pʰɯŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

ที่พึ่ง

1. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ

   พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก

2. สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก

   ได้ตำราเป็นที่พึ่ง

3. เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ

   ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง