ตำหนิ

ภาษาไทย

รากศัพท์

จากภาษาเขมร តំណិះ (ตํณิะ), แผลงมาจาก តិះ (ติะ); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຕຳໜິ (ตำหนิ)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ตำ-หฺนิ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	dtam-nì
	ราชบัณฑิตยสภา	tam-ni
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/tam˧.niʔ˨˩/(ส)

คำนาม

ตำหนิ

1. รอยแผลเป็นหรือไฝปานเป็นต้นที่เป็นเครื่องหมายให้สังเกตเห็นได้
2. รอยเสียที่ผลไม้หรือสิ่งของ

คำกริยา

ตำหนิ (คำอาการนาม การตำหนิ)

1. ติว่าบกพร่อง