ᥑᥧᥢᥴ

ภาษาไทใต้คง

รากศัพท์

จากภาษาจีนยุคกลาง 君 (MC kjun); ร่วมเชื้อสายกับภาษาไทย ขุน, ภาษาคำเมือง ᨡᩩᩁ (ขุร), ภาษาลาว ຂຸນ (ขุน), ภาษาไทลื้อ ᦃᦳᧃ (ฃุน), ภาษาไทใหญ่ ၶုၼ် (ขุน), ภาษาอาหม 𑜁𑜤𑜃𑜫 (ขุน์)

คำนาม

ᥑᥧᥢᥴ (ฃู๋น) (อักขรวิธี 1963 ᥑᥧᥢ́)

1. ขุน
2. น้าชาย, น้องชายของแม่