โอ่ง

ดูเพิ่ม: โอง และ โอ๊ง

ภาษาไทย

จากภาษาจีนเก่า 甕 (OC *qoːŋs); ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง oengq (อ่ง) (เมือง Longzhou และ Ningming)

การแบ่งพยางค์		โอ่ง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	òong
	ราชบัณฑิตยสภา	ong
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/ʔoːŋ˨˩/^{(สัมผัส)}

โอ่ง