โคตร

ภาษาไทย

ยืมมาจากเขมร គោត្រ (โคตฺร), จากสันสกฤต गोत्र (โคตฺร)

การแบ่งพยางค์		โคด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kôot
	ราชบัณฑิตยสภา	khot
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}		/kʰoːt̚˥˩/^{(สัมผัส)}
คำพ้องเสียง แก้ไข		โฆษ

โคตร

โคตร

(ภาษาปาก, สแลง, หยาบคาย) มาก อย่างยิ่ง (ใช้กับปริมาณ ความใหญ่ เป็นต้น)
โคตรเพชร

โคตรตะพาบ

โคตร

ปกติเมื่อพูดสามารถใช้ "โคตร" นำหน้าหรือต่อท้ายกริยาหรือคุณศัพท์ที่ต้องการขยายได้
เสื้อผ้าร้านนี้แพงโคตร

เสื้อผ้าร้านนี้โคตรแพง

↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 1 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส, 2553. หน้า 37.