แหน
ภาษาไทย แก้ไข
รากศัพท์ 1 แก้ไข
ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง hen, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hen
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | แหน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | hɛ̌ɛn |
| ราชบัณฑิตยสภา | haen | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /hɛːn˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำกริยา แก้ไข
แหน (คำอาการนาม การแหน)
- หวง, มักใช้คู่กับคำ หวง เป็น หวงแหน
- (โบราณ) ปิด
- ตูจะให้สูงทั้งหลายฆ่า ว่าผู้ดูชาดูแคลน แหนความเราจงมิด ปิดความเราจงทั่ว
รากศัพท์ 2 แก้ไข
สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰneːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແໜ (แหน), ภาษาไทลื้อ ᦶᦐ (แหฺน)
การออกเสียง แก้ไข
| การแบ่งพยางค์ | แหฺน | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nɛ̌ɛ |
| ราชบัณฑิตยสภา | nae | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /nɛː˩˩˦/(สัมผัส) | |
คำนาม แก้ไข
แหน