แหน

ภาษาไทย

รากศัพท์ 1

ร่วมเชื้อสายกับภาษาจ้วง hen, ภาษาจ้วงแบบจั่วเจียง hen

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แหน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hɛ̌ɛn
	ราชบัณฑิตยสภา	haen
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hɛːn˩˩˦/(สัมผัส)

คำกริยา

แหน (คำอาการนาม การแหน)

1. หวง, มักใช้คู่กับคำ หวง เป็น หวงแหน
2. (โบราณ) ปิด

   ตูจะให้สูงทั้งหลายฆ่า ว่าผู้ดูชาดูแคลน แหนความเราจงมิด ปิดความเราจงทั่ว

รากศัพท์ 2

สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *ʰneːᴬ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ແໜ (แหน), ภาษาไทลื้อ ᦶᦐ (แหฺน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		แหฺน
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	nɛ̌ɛ
	ราชบัณฑิตยสภา	nae
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/nɛː˩˩˦/(สัมผัส)

คำนาม

แหน

1. ชื่อไม้น้ำหลายชนิดในวงศ์ Lemnaceae ใบกลมเล็ก ๆ ลอยอยู่ตามน้ำนิ่ง เช่น แหนเล็ก (Lemna aequinoctialisWelw.) แหนใหญ่ [Spirodela polyrrhiza (L.) Schleid.], แหนแดง ก็เรียก.