เฟือง

ดูเพิ่ม: เฟื่อง และ เฟื้อง

ภาษาไทย

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เฟือง
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	fʉʉang
	ราชบัณฑิตยสภา	fueang
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/fɯa̯ŋ˧/(สัมผัส)

คำนาม

เฟือง

1. มะเฟือง
2. พู, เหลี่ยม

   เฟืองมะยม

3. ล้อที่มีฟันเพื่อให้ประสานกับฟันของล้อตัวอื่นเป็นต้น

ภาษาอีสาน

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *wɯǝŋᴬ; ร่วมเชื้อสายกับไทย ฟาง, คำเมือง ᨼᩣ᩠ᨦ (ฟา‍ง), ลาว ເຟືອງ (เฟือง), ไทใหญ่ ၽိူင်း (เผิ๊ง) หรือ ၾိူင်း (เฝิ๊ง), อาหม 𑜇𑜢𑜤𑜂𑜫 (ผึง์), ปู้อี feangz

คำนาม

เฟือง

1. ฟาง