เบ็ด

ดูเพิ่ม: เบฺิ็ด

ภาษาไทย

รากศัพท์

สืบทอดจากไทดั้งเดิม *ɓetᴰ; ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᨷᩮᩢ᩠ᨯ (เบั‍ด), ลาว ເບັດ (เบัด), ไทลื้อ ᦵᦢᧆ (เบด), ไทดำ ꪹꪚꪸꪒ (เบย̂ด), ไทใหญ่ မဵတ်း (เม๊ต) หรือ ဝဵတ်း (เว๊ต), ไทใต้คง ᥛᥥᥖᥱ (เม่ต), พ่าเก မိတ် (มิต์), อาหม 𑜈𑜢𑜄𑜫 (บิต์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		เบ็ด
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	bèt
	ราชบัณฑิตยสภา	bet
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/bet̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

เบ็ด

1. เครื่องมือสำหรับตกปลา หรือ กุ้ง รูปเป็นขอสำหรับเกี่ยวเหยื่อ ส่วนมากมีเงี่ยง