เกย
ภาษาไทย
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไขการแบ่งพยางค์ | เกย | |
การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | gəəi |
ราชบัณฑิตยสภา | koei | |
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /kɤːj˧/(สัมผัส) |
คำนาม
แก้ไขเกย
- ชื่อมาตราหรือแม่ ซึ่งเรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ย สะกด
- เกยขนาดเล็กเคลื่อนย้ายไปได้ สำหรับเจ้านายใช้เป็นที่เสด็จขึ้นหรือลงพาหนะ
- นอกชานหรือพื้นซึ่งสูงขึ้นที่เรียกว่า เนินปราสาทหรือ โคกปราสาท เพราะการก่อสร้างนิยมสร้างบนพื้นที่ถมสูงมีสภาพเป็นนอกชาน
คำพ้องความ
แก้ไขคำกริยา
แก้ไขเกย (คำอาการนาม การเกย)
- แล่นหรือเสือกขึ้นไปค้างอยู่พาดอยู่, ถูกซัดหรือลากขึ้นไปติดอยู่ค้างอยู่
- เรือเกยฝั่ง
- พาดทับเฉพาะชายหรือริม
- ปูเสื่อเกยกัน
ลูกคำ
แก้ไขภาษาคำเมือง
แก้ไขการออกเสียง
แก้ไข- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /kɤːj˧˧/
คำกริยาวิเศษณ์
แก้ไขเกย (คำอาการนาม กำเกย หรือ ความเกย)
- อีกรูปหนึ่งของ ᨣᩮᩥ᩠ᨿ (เคิย)