ดูเพิ่ม: หง, หงี่, หึง, หุง, และ หุ่ง

ภาษาไทย

แก้ไข

รากศัพท์

แก้ไข

ร่วมเชื้อสายกับคำเมือง ᩉᩥ᩠᩶ᨦ (หิ้ง), เขิน ᩉᩥ᩠᩶ᨦ (หิ้ง), ลาว ຫິ້ງ (หิ้ง), ไทลื้อ ᦠᦲᧂᧉ (หี้ง); เทียบไทใหญ่ ၶဵင်ႇ (เข่ง), พ่าเก ၵိင် (ขิง์), จ้วง hingj

Jonsson (1991) ได้แนะนำว่ามาจากไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *xriŋᶜ¹ แต่คำร่วมเชื้อสายมีแค่บางส่วน

การออกเสียง

แก้ไข
การแบ่งพยางค์ฮิ่ง
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงhîng
ราชบัณฑิตยสภาhing
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/hiŋ˥˩/(สัมผัส)

คำนาม

แก้ไข

หิ้ง

  1. ที่วางของซึ่งแขวนหรือติดไว้ข้างฝา
    หิ้งพระ
    หิ้งหนังสือ